به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، ایزاک دارل شش سال پیش در یک سانحه دچار عارضه نخاعی شد و از آن زمان تاکنون عوارض جانبی مربوط به این مشکل مانند سرگیجه، نوسانات فشار خون و تغییر در عملکرد مثانه و روده را تحمل می کند. سال گذشته، دارل تصمیم گرفته از ایمپلنت هایی که از طریق جراحی به طناب نخاعی ایمپلنت می شود برای تحریک ناحیه اپی دورال استفاده کند، شاید برخی از این عوارض جانبی بهبود بیابند. مشکلات حرکتی و فلجی، قابل مشاهده ترین عواقب آسیب نخاعی هستند اما بسیاری از بیماران از عوارض جانبی غیر مشهودی نیز رنج می برند. تحریک اپی دورال شامل وارد کردن الکترودهایی برای همیشه به درون طناب نخاعی است که می تواند سلول های عصبی را در طناب نخاعی تحریک کند. با ایمپلنت شدن این الکترودها، دارل از یک ریموت کنترل برای روشن کردن این ایمپلنت ها و تحریک 45 دقیقه در روز طناب نخاعی اش استفاده می کند. سلول هایی که بیش از سایر سلول ها تحریک می شوند، نورون های حرکتی نخاع هستند. رفته رفته علایم مثبتی در دارل مشاهده شد. فشار خون وی تقریبا به صورت دائمی ثابت و تنظیم شده باقی می ماند، سر گیجه وی از بین رفته است و گاهی می تواند به اختیار خودش(بدون نیاز به کمک) روی صندلی بنشیند. به طور کلی می توان گفت استفاده از ایمپلنت های الکتریکی بدون این که خطری برای بیمار داشته باشد، موجب شده است که فشار خون دارل بهتر شود، عملکرد عضلانی تا حدی بهبود یابد و عملکرد روده ای وی نیز تا حد زیادی بهبود یابد.

پایان مطلب/